Бүртгэлийн байгууллагын үүсч хөгжсөний 70 жилийн ой, бүртгэлийн ажилтны өдрөө угтан тус газрынхан явган аяллаа. Өөрөөр хэлбэл 11 дүгээр сарын 23-ны өдөр бүртгэлийн ажилтны өдөр тохиож байгаатай холбогдуулан өнгөрсөн Бямба гаригт 7 газрын 70 гаруй албан хаагч Цэцээ гүний оргилд гарч байгууллагынхаа тугыг мандууллаа.

Энэ өдөр улсын бүртгэлийн ерөнхий газрын харъяа иргэний болон хуулийн этгээд, эд хөрөнгийн эрхийн бүртгэлийн газар, нийслэлийн бүртгэлийн газрын албан хаагчид өнгө бүрийн пүүз , биеийн тамирын хослол, өмд, фудболк, цамц өмсч, саравчтай малгай дух¬дуулан, нүдний шил зүүн үүргэвч үүрсэн шигээ газар дээрээ цуглав. Манай байгууллага өнгөрсөн жил бүхий л газар хэлтсүүдийнхээ үйлчилгээг өнгөний системд оруулж, үйлчилгээний ажилтнуудыг дүрэмт хувцастай болгож хэвшүүлсэн. Тухайлбал иргэний баримтын архив оранжин шар, хяналтынхан ногоон, гадаад паспорт цэнхэр, үл хөдлөх хөрөнгийн бүртгэлийнхэн улбар шар гэхчилэн бүгд хэрэндээ л өөр өөрсдийн өнгийг илтгэсэн өнгө ижил хувцас өмсөн, малгай, алчуур зүүсэн байсан бөгөөд энэ дундаас архив, болон тамгын газрын хамт олны өмсөж жигдэрсэн хувцаслалт нь их содон, жавхаалаг харагдаж байсан билээ. Албан хаагчид газар, хэлтэс, тасгаараа хуваагдан, гурван автобусанд сууж, өглөө эртлэн Төр хурхын амыг зорив. Цэцээ гүн лүү авирах явган аялалаа Төр хурхын амнаас эхэлсэн бөгөөд Цэцээ гүн хүртэл 24 км газар 6 цаг гаруй алхсаар нар жаргах хэрийд очицгоов. Өнгийн цэцэг алагласан ногоон зүлэг, номин тал, но¬гоон мододтой өнгө ижилсэх мэт улбар шар, ногоон, ца¬гаан, хар гээд өнгө өнгийн фудболк, малгай өмссөн 80 орчим хүн Төр хурхын амнаас аялалын гараагаа эхэлсэн нь урд өмнө ийм олон хүн явган аялалд гарахыг хараагүй боло¬хоор соньхон, бас сэтгэл хөд¬лөм байсан. Эрчүүд, эмэгтэйчүүд, инээд хөөр, дуу шуугиангүйгээр энэ аяллыг төсөөлөхийн аргагүй бөгөөд явган аялал сонирхолтой, сонин ихтэй байлаа. Аялагчид дунд “Анх удаа ингэж алхаж үзэж байна, үнэхээр аятайхан сайхан байна” гэх хүн олон таарсан. Уул өөд авирах мэдээж тийм ч амар биш. Эгц шахам уул өөд мод бут, өвс ургамал, хүрмэн чулуун дунд явах хүнд¬хэн байсан ч “Хүнд, хэцүү байна, алхдаггүй л байж” гэж хэлэх, сөхрөх хүн байгаагүй ээ.